انتخاب پرتفوی بهینه بر اساس قواعد فازی (مطالعه ای در سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران)

اصلاحات جزء لاینفک تحولات اقتصادی در بخش مالی می باشد که شامل شکل دهی دوباره ساختار بازار سرمایه، نوآوری در ابزارها و محیطی با نظم جامع تر است. در بازار سرمایه ی ایران، اقدامات جدید باعث تحول شده و حال نیاز است که در این مسیر، سرمایه گذاران و بازیگران اصلی بازار سرمایه نیز تحولاتی را در ابزارهای بررسی و تحلیل خود ایجاد نمایند. دو مکتب فکری غالب بر ادبیات بازار سهام، تجزیه و تحلیل های بنیادی و تکنیکی می باشند. آشنایی بازار سرمایه ایران با تجزیه و تحلیل تکنیکی کم است، در حالی که تجزیه و تحلیل بنیادی از قدیمی ترین ابزار تحلیل سرمایه گذاران می باشد. از آن جا که سرمایه گذاران به دنبال انتخاب ترکیب بهینه ی دارایی ها و تخصیص ثروت خود در میان آن ها به گونه ای هستند که بتوانند به هدف سرمایه گذاری (افزایش درآمد قابل تصرف در دوره های آتی) دست یابند، بنابراین مسئله انتخاب پرتفوی بسیار مهم می باشد. به همین علت، این پژوهش ارزیابی سهام شرکت ها با استفاده از هر دو روش تجزیه و تحلیل بنیادی و تکنیکی را برگزیده و سپس به منظور تشکیل پرتفویی که حالات مختلف ریسک و ترجیحات سرمایه گذارن را لحاظ کند، از مدل فازی ممدانی و مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح ترکیبی استفاده نموده است. دلیل استفاده از سیستم فازی ممدانی، کارا بودن آن در محیط های مبهم و استفاده از دانش انسانی و مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح ترکیبی، قابلیت یافتن جواب بهینه مسئله از میان تعداد زیاد جواب موجود می باشد. نتایج ارزیابی عملکرد پرتفوی های تشکیل شده برای سه حالت سرمایه گذار ریسک گریز، ریسک خنثی و ریسک پذیر، نشان می دهد که عملکرد پرتفوی پیشنهادی مثبت بوده و عملکرد مناسبی را نشان می دهد، اما در مقیاسی دقیق تر پرتفوی تشکیل شده برای سرمایه گذار ریسک گریز در وضعیت مطلوب تری قرار دارد. به دلیل انعطاف و کاربردی بودن سیستم پیشنهادی، مدیران پرتفوی و سرمایه گذاران می تواند در تصمیم گیری های مربوط به ارزیابی سهام و تشکیل پرتفوی متناسب با اولویت ها و میزان ریسک پذیری خود، از آن بهره جویند.